Pojęcie „Ping Kuen” (平拳) odnosi się w południowym kungfu do ciosu pięścią ułożoną poziomo względem podłoża i wierzchem zaciśniętej dłoni do góry. Można go zestawiać i porównywać z japońskim „Tsuki”, inaczej „Zuki” (突き; つき), ponieważ w sztukach walki Budo jest to gwałtowny i penetrujący ruch pchający kierowany w ciało przeciwnika. Jego powrót do wysokości bioder lub łuków żebrowych stanowi jednocześnie uderzenie łokciem w tył. Poza tym, że jest to technika pojedynczych i wymiennych ataków przed klatkę piersiową, występują również sekwencje taolu (tou lou) o takiej samej nazwie, np. w systemie Choy Lee Fut. Ciosy poziomą, czy też płaską pięścią odnajdujemy również w systemie Weng Chun w formie Sam Pai Fut. Foto: Iván Tamás

„Bęben lwa” Si Gu (獅鼓), „duży bęben” Da Gu (大鼓), czy „bęben halowy” Tang Gu (堂鼓), których brzmienie można usłyszeć podczas uroczystych ceremonii, pokazów tańca lwa (舞獅) czy prezentacji form kungfu, to tradycyjne chińskie instrumenty muzyczne. Uderzający pałkami bębniarz jest niczym dyrygent w orkiestrze. Zarządza trupą, kontroluje tempo i nadaje rytm, do którego lew jak i odtwórca sekwencji taolu dostosowują swoje ruchy. Według „Księgi Muzyki” pochodzącej z okresu dynastii Sung bęben został wynaleziony przez Qibo (岐伯), lekarza i ministra Żółtego Cesarza Huang Ti. Armia używała ich do wywoływania lęku w siłach wroga i podnoszenia morale własnych żołnierzy. Dwa najstarsze znalezione egzemplarze pochodzą z epoki Xia (ok. 2070–1600 p.n.e). Foto: Luisa Fernanda Bayona

Mudry używane w buddyzmie Ch'an, to pewne symboliczne gesty, które w postaci różnych układów dłoni i palców zwanych "Shou Yin" (手印) przekazują swoim obserwatorom ustalone komunikaty i informacje. Sama nazwa wywodzi się z występującego w Indiach sanskrytu, gdzie oznacza pieczęć lub zamiennie jakiś ustalony znak (मुद्रा). Dla osób zaznajomionych z tą tematyką, jak i czynnych praktyków Ch'an, mudry są nie tylko zewnętrznymi narzędziami pedagogicznymi oddziałującymi na proces ich społecznego i kulturowego wychowania, ale przede wszystkim na pojmowanie i postrzeganie zjawisk, które sobą wyrażają i manifestują. Mudry są czynnikami prowadzącymi do wewnętrznego, głębokiego przeżycia oraz duchowego doświadczenia. Foto: 元某人 

Chińskie monety keszowe z pochodzącym od III w. p.n.e. kwadratowym otworem po środku, poza ich przeznaczeniem fiskalnym przeniknęły do niektórych kręgów środowiska Wing Chun jako broń ukryta. Techniki miotania nimi z tzw. ruchomego nadgarstka noszą nazwę Jin Qian Biao (金钱镖). Jako rzutki były skuteczne w ataku i obronie, ponieważ korzystały z silnego zamaskowania swej funkcji. Znanymi praktykami tej metody byli mistrzowie Wing Chun pochodzący z Foshan Cheung Bo i Yuen Kai Shan. Trenowali oni loty płaskie do celów dalszych i loty kątowe dla celów położonych bliżej. Skrytość tej broni wynika choćby z faktu, że nikt nie podejrzewa posiadającego monety, że użyje ich do zaatakowania. Techniki Jin Qian Biao zachowały się do dzisiaj. Foto: Steinchen

Faai Jee (筷子) po kantońsku, a po mandaryńsku Kuai Zi, to pałeczki do jedzenia ryżu i potraw kuchni azjatyckiej. Stanowią najprostszy rodzaj sztućców używanych przez ponad 2 miliardy ludzi. Zwężają się do tępego końca i w przypadku osób dorosłych mają długość 26 cm. Najtańsze wykonane są z bambusa i różnych gatunków drewna. Jedną pałeczkę przytrzymuje się pomiędzy kciukiem, a palcem wskazującym i opiera na palcu serdecznym, aby była nieruchoma. Drugą układa się równolegle nad pierwszą w takim położeniu, aby palec wskazujący pełnił rolę prowadzącą i wykonywał ruchy chwytne. Pałeczek używano już za dynastii Shang (1766 p.n.e. - 1122 p.n.e.). W praktyce Wing Chun sifu Yuen Kai Shan'a służyły za broń miotaną w zakresie sztuki Fei Biao. Foto: Hai Nguyen Tien